K@R@KOCH - ŞiiR

KURTULUR TÜRKİSTAN’IN
KUŞATILMIŞ YARINI!

Atam Bilge Kağan dün, yapmış uyarısını;
‘Düşmanda kahpeliğe sınır koyamazsınız!
Yaşatmaz yüreğinde sevincini, yasını,
İçine bir girerse, daha kovamazsınız!..’

Bir de âbide yapmış, söylemekle kalmamış,
Hergün görüp okusun, uyumasınlar diye.
Benim talihsiz dedem bundan dersi almamış,
Onların günahını bizler çekeriz, niye?..

Niye, benim yurdumda düşmanın ayağı var,
Niye, topraklarımda denenir bombaları?
Hani insan hakları, nerde benim sınırlar,
Ne zaman bitecektir evimde can pazarı?

Ey iki yüzlü dünya, ey duyarsız örgütler!
Bir gün uyanırlarsa unutulmuş insanlar,
Bu yağmaya korkmadan canını siper eder,
Gün gelir hesabını elbet sizden de sorar!

Ezilmiş duyguların isyanı başka olur,
Alır atalarının yeleli atlarını;
Kuşanır imanını, halktan Hakka yol bulur,
Kurtulur Türkistan’ın kuşatılmış yarını!..

Muhsin İlyas Subaşı

KERKÜKLÜ PETROLDEKİ GÖZ YAŞI

Ben, Kerkük’te petrole dökülen gözyaşıyım,
Ne arkamda nal sesi, ne önümde kalkan var.
İki ayrı kavgada ben işaret taşıyım,
Çaresizlik ruhumu petrol gölünde boğar.
Bir ıstırap yumağı bahtıma giydirilen,
Ben değilim Kerkük’te umutlara dirilen…

Süleymaniye-Musul gönlüme kan gömüyor,
Burda bahar yaşanmaz, duygularımız üşür.
Kendi sokaklarımız yıllardır can görmüyor,
Genç kızlar ve analar burada ağıt bölüşür.
Burada beni kahreden, vuran haçlı değildir,
Çırpınırken seyrime duran haçlı değildir!..

Hani bu topraklara hilâl için gelmiştik,
Neden onun altında sevgi mahşerimiz yok?
Hani birbirimizi din kardeşi bilmiştik,
Neden şu gönüllerde bir küçük yerimiz yok?
Din böyle mi istiyor; ‘vurun kardeşinize!’
İslâm’ın saygınlığı bunu mu verdi size?

Bir yaralı şahinim, kırıldı kanatlarım,
Yüreğimle koşarım çaresizlere her gün,
İçimde bir dünya var, kırık, dökük ve yarım,
Umarım bu dünyanın ufkunda parlasın gün.
Bu umutla el açtım, kucaklarım gökleri,
Dilerim ki, kaybolan umutlar dönsün geri!...

Muhsin İlyas Subaşı

Bir Şehidin Ardından
Ey kurşunlarla yerlere serilen
Al bayraklara sarılan yiğit!
Ey şehitoğlu şehit!

Ömrünün baharında,
Şehitler diyarında
Bir bahar sabahı
Zikrederken Allah 'ı
Namertler sana,
Pusu kurdular...
Seni kahpece arkadan
Vurdular
Bir bahar sabahı...

Açmamıştı henüz yurt çiçekleri
Vatan gülleri.
Vurdular seni, vurdular
Moskof dölleri...

Namert kurşunlarla yerlere serilen
Ey al bayraklara sarılan yiğit!
Ey şehit oğlu şehit!

Her gün sosyal - itler
Ürüyorlar.
Rüyalarında Barzani'yi görüyorlar.
Kan döküyorlar
Vatan çocuklarının
Tırnaklarını söküyorlar.

Sıkılmış yumruk ar.
Sıkılmış dişler.
Evet bütün bu işler
Türkiye 'de oluyor.
Türkiye'de Türkler
Öldürülüyor, ölüyor..

Nerde hükümet,
Nerde kanun,
Nerde adalet,
Rezalet, rezalet, rezalet.'..
Amma bu millet düşmanı tanırsa,
Bir şahlanırsa,
Bu sosyal - itleri,
Para ile satılmış parazitleri
Bir anda boğar...
Bu işler böyle gitmez kardaşım
Yarın ufuklardan, güneşler doğar! ..
Ey cepleri rubleli,
Moskova kıbleli kızıl, rezil.
Nasıl olsa bu millet sizleri haklar
Alçaklar, haklar...
Sen rahat uyu yiğidim
Arslan şehidim.
Rahat uyu...'

Osman Yüksel Serdengeçti

.Bu kervan böyle gitmez..
İster beni hoş görün, ister vurun öldürün,
İster bir cani gibi zindanda süründürün,
Yeter artık illallah! Şu yangını söndürün,

Amerikan dolan bu yangına kâr etmez.
Ey meclis-i mebusan bu kervan böyle gitmez!

'l love you America' yazılı durur duvarda,
Donanmalar taşıdı yığın yığın hovarda,
Kızlarımız dansetti, salep içtiler barda,

Kimse görmez bunları, haya etmez, ar etmez.
Ey meclis-i mebusan bu kervan böyle gitmez

Bankalar mâbed oldu, daktilo sesi dua,
Adet oldu hırsızlık, dalkavukluk ve riya,
Yapmayanlar düz yolda kalıverirler yaya,

Vallahi bilmem amma bu millet iflah etmez,
Ey meclis-i mebusan bu kervan böyle gitmez! ..

Her yerde yükselirken âvaze-i sefalet.
Yurdu cennet gösterir radyo denen kör alet,
İlâhi bu ne halet, Ya Rab bu ne dalâlet?

Zorbalık, cebr-ü şiddet kimseye gık dedirtmez
Ey meclis-i mebusan bu kervan böyle gitmez! ,

Haykırırım hakkı her sözüm ağır olsa da,
Şaklasa kamçı, sırtım onmaz yağır olsa da,
Duyulmaz mı bu feryat insan sağır olsa da,

Bu derde çâre lâzım, nutuklarla iş bitmez,
Ey meclis-i mebusan bu kervan böyle gitmez

Osman Yüksel Serdengeçti

İSTİKLAL MARŞI

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet, bu celal?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal...
Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar,
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar,
'Medeniyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma, sakın.
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın.
Doğacaktır sana va'dettiği günler hakk'ın...
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri 'toprak!' diyerek geçme, tanı:
Düşün altında binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır, atanı:
Verme, dünyaları alsan da, bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şuheda fışkıracak toprağı sıksan, şuheda!
Canı, cananı, bütün varımı alsın da hüda,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüda.

Ruhumun senden, ilahi, şudur ancak emeli:
Değmesin mabedimin göğsüne namahrem eli.
Bu ezanlar-ki şahadetleri dinin temeli,
Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım,
Her cerihamdan, ilahi, boşanıp kanlı yaşım,
Fışkırır ruh-i mücerred gibi yerden na'şım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım.

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilal!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helal.
Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, hakk'a tapan, milletimin istiklal!

Mehmet Akif Ersoy